پیام قلیچی (م. ۱۳۷۲، اراک، ایران) پس از اخذ دیپلم گرافیک، در دانشگاه هنر تهران مشغول به تحصیل شد و در سال ۱۳۹۶ دوره‌ی کارشناسی خود را در رشته‌ی نقاشی به پایان رساند. وی در تعدادی نمایشگاه گروهی شرکت داشته است. محوریت آثار او عموما بر اساس دغدغه‌های اخلاقی و انسانی است. نزول اخلاقیات و سردرگمی جامعه موضوعی‌ست که او با خلق فضاهای پر هرج و مرج و نمایشی، آمیخته به معنویتی دروغین به تصویر می‌کشد. قلیچی در تهران زندگی و کار می‌کند.

ما انسان‌ها موجوداتی هستیم، برده‌ی توهم داشتن نَفس؛ نفسی که با عدم دست‌یابی به آن در میدان واقعیت در خیال به دنبالش می‌گردیم تا افیونی برای مواجهه با وقایع دردآور و آزاردهنده‌ای باشد که لحظه به لحظه به قصد از پا در آوردن به سمت‌مان حمله‌ور می‌شوند. ذهن برای فرار از مقابله با ناگواری‌ها خود را اغفال می کند و روی به فانتزی می‌آورد تا تصویر بی‌دوامی از خود برترمان در آن بسازد که به حقیقتی کاغذی بر روی آب می‌ماند. در اعماق این تاریکی، به سرابی از تصویر خود و آرمانی از دست رفته می‌رسیم که شبح تکرارشده‌ی همان واقعیت تلخ در بستری جدید است. سرانجام خود را در تجربه‌ی همان بن‌بستی باز میابیم که از آن می‌گریختیم.