انسان از آن زمان که موجودی ابزارساز شد هستی اجتماعی‌اش و روابط برخاسته از آن تغییر کرد؛ ابزار و اشیای برنده و تیز تنها وسیله‌ی شکار نبودند، بلکه ابزار «ارتباطی»، «اجتماعی» و امکانی برای تغییر سرنوشت شدند. چاقو یا به گویش عامیانه‌ی آن، تیزی، بازمانده‌ای ابتدایی از آن طرز فکر مالکیت ابزارها است که در آن قدرت و زورمندی بر اخلاق و فرهیختگی برتر است.
نمایش «تیزی» عنوان چیدمان عکس و ویدیوی سمکو صالحی عکاس و فیلم‌ساز ساکن تورنتو است که در فضای پاسیو به نمایش در می‌آید. صالحی در «تیزی» به نمایش و چیدمان تصاویری واقع‌گرایانه از چاقوهای گوناگون می‌پردازد که هریک داستان خودش را دارد. نگاه فانتزی و البته مردانه‌ای که صالحی در این نمایشگاه به مفهوم چاقو یا تیزی دارد برگرفته از علاقه‌ی شخصی او به فرهنگ کوچه و بازار و بافت قدیم شهر و مرتبه‌ای است که ابزار تیزی میان جاهلان در گذشته داشته‌ است. جاهلان عموما جوانان و افراد نابخردی بودند که قدرت را نه در کلام و منش پهلوانانه که در ابزار برنده چون چاقو می‌یافتند. تیزیْ ابزاری دفاعی و همچون قلمی در دست بوده که تیزی‌اش داستان جاهلی را بر اندام جاهل دیگر یا بر تن مردم عام در حین‌ درگیری‌ها یا زهرچشم گرفتن‌ها به یادگار می‌گذاشته است.
صالحی در آثارش با سلاح دوربین و فیلم همچون یک انسان‌شناس در رفتار آدم‌ها، اسطوره‌ها و شخصیت‌های داستانی کندوکاو می‌کند و داستان روابط مستتر میان‌شان را به تصویر می‌کشد. مهاجرت و جابه‌جایی که مفاهیم ملموس زمانه‌اند در عکس‌ها و فیلم‌های او نقشی پررنگ دارند.