جامعه پدیده‌ایست غیر طبیعی، چرا که همواره با طبیعت خویش در ستیز است. جامعه به واسطه تغییر در ساختار خاستگاه‌اش تشکیل می‌شود و با خلق مفاهیم جدید، تعریف خود را حفظ می‌کند. مفاهیمی که در بدو تشکیل آن جامعه زیر ساخت های آگاهی خالقان را فراهم نموده‌اند، به مرور زمان به ابزاری بدل می‌شوند که فرسوده شده و رو به نابودی می‌روند. تشکیل جامعه امری است غیرطبیعی، چرا که در اساس، خود دارای ساختاری سرکوب گراست.
جامعه زاده‌ی فرایندی است که به ناچار خود و بسترش را رام می‌کند.