مجموعه‌ی اخیر ساسان ابری بر اساس انگاره‌ی دستکاری در فرایند معمول خلق آثار هنری با موضوع چشم‌اندازهای شهری پدید آمده‌اند. او پیش از این نیز از عکاسی برای ثبت تصاویری از ساختمان‌های معروف قدیمی و متروک تهران در مجموعه‌ی «زرد خفته» (۱۳۹۲) استفاده کرده بود. در آن مجموعه، تصاویر گرفته شده با دوربین آنالوگ با استفاده از تینر روی صفحات مقوایی کوچک انتقال یافته و سپس مانند قطعات پازل کنار هم گذاشته شده بودند تا تصویر کلی را شکل دهند. ابری در مجموعه‌ی جدید خود، چشم انداز شهری را با ساختمان‌های بلند خط افق تهران با عکاسی دیجیتال به تصویر کشیده است. زاویه‌ی دید دوربین جایی بین زمین و آسمان قرار گرفته که معلق و نامطمئن است؛ درست مانند تهران که هر روز گسترش می‌یابد و به سمت آینده‌ای نامعلوم پیش می‌رود. او تصاویر را به صورت آیینه‌ای چاپ کرده و سپس آن‌ها را روی ورق‌های بزرگ مقوایی انتقال داده است. با اینکه این‌بار انسجام عکس‌ها حفظ شده است، اما هنوز می‌توان اثر «ضربه قلم‌ها» و ظرافت‌های انتقال رنگ‌های تصاویر چاپ شده را از کاغذ به سطح اثر نهایی دنبال کرد. این خطوط منظم با کنش تکرارشونده‌ی هنرمند به وجود آمده که مانند صنعتگری ماهر کار خود را انجام داده است.
اما آنچه هنرمند با علاقه‌ی مضاعف تجربه می‌کند، عکاسی پولاروید است؛ که قسمت دوم نمایشگاه را تشکیل می‌دهد. در این عکس‌ها، وضع عادی یک کلانشهر به نمایش در آمده است: سازه‌هایی فلزی که دائما رشد می‌کنند و برخی از آن‌ها نیز سال هاست به حال خود رها شده‌اند. ابری در مجموعه‌ی «التهاب ملتحمه» (۱۳۹۱) نیز با عکاسی پولاروید کار کرده بود. عکاسی پولاروید شیوه‌ی خاصی از عکاسی آنالوگ با ظهور فیلم فوری است که البته ابری از شیوه‌ی معمول آن پیروی نمی‌کند. تصاویری که به دست آمده قرمز هستند و ظاهری عجیب دارند. عکس‌های پولاروید مجموعه‌ی اخیر ابری، در قاب‌های فلزی ویژه‌ای قرار گرفته که پس زمینه‌ی آن صفحات مقوایی چمدان‌های کهنه است و عکس‌ها روی آن‌ها نصب شده‌اند. این تکه مقواها مانند خود پولارویدها نوستالژیک هستند. تصاویر این مجموعه نیز ابتدا ساخت شکنی و پیاده شده، و سپس با نظمی جدید سوار شده‌اند؛ لایه‌های هر یک از عکس‌ها جدا شده و سپس روی شیشه انتقال یافته‌اند.
فرایند غیرقابل پیش بینی و غیرقابل کنترل خلق، در هر دو گروه مجموعه‌ی «در معرض»، نسخه‌های جدیدی از عکس‌های اولیه پدید آورده است. این فرایند، بازتاب دیدگاه موشکافانه‌ی ابری است؛ توالی بازگشت ناپذیر کنش هایی که زندگی را دشوار و پیچیده می‌کند.