نخست چشم ها هستند که «در معرض» شهر قرار میگیرند.چشم ها در برخورد با پوسته ی شهر، به بالا و پایین می نگرند و گاه خیره می شوند: گویی در برابر جداره های شهر در فضایی مبهم معلق اند.