با تاریکی خو گرفته‌اند و به طرز غم‌انگیزی با نور بیگانه‌اند. در سیاهی‌ها زندگی می‌جویند و کورکورانه پی‌آن می‌گردند. سیاهی شب فرصت حرکتی نو برای آنهاست، روشنایی حیاتشان را در این سیاهی‌بار می‌یابند. بی‌روح و رحم به اسم زندگی در قعر ظلمات در کنار هم می‌لولند. پر پر زدن‌های ناشیانه‌ی آنها در این تاریکی تالش مذبوحانه‌ای برای زیستن است، زیستنی از نوع نا‌متعارف که معنایی دیگر از زندگی ارزشمند را به رخ می کشد. زندگی کاملا ناعقلانی که گاهی جامعه‌ی انسانی امروز را تداعی می‌کند. این مجموعه گونه‌ای از شب کورهای همنوع خوار را به تصویر می‌کشد.