نیسن کوسنتینی (م. ۱۹۷۶، تونس، تونس) در پاریس و تونس زندگی می‌کند. ویدیوها و عکس‌های او رویدادهای فعلی دنیای ما را به پرسش می‌کشند. در این روند او همواره برای مقابله با خشونت به دنبال زیبایی‌شناسی و شعر است. هریک از آثار او دعوتی است به تجربه‌ی هم­زیستی با فضای زندگی که هم‌زمان بسته و غیرقطعی است. پژوهش هنرمندانه‌ی او روندی کاری را ایجاد کرده که اختلاطی از دوگانه‌ها را درهم می‌آمیزد: حضور و غیاب، خویشاوندی و غریبگی. نیسن کوسنتینی در دوسالانه آفریقایی عکاسی در باماکو، سی‌اُمین بینال هنر پونته‌ودرا در اسپانیا و دوسالانه­‌ی عکاسی فوتوکِه­‌ی پاریس شرکت داشته است. کارهای او در چندین موزه نیز به نمایش درآمده است.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

«به یاد می‌آورم عاشق بودم» یک فیلم تجربی ۱۶ میلیمتری است که از سه برداشت بلند ساخته شده است. این فیلم تحت‌تاثیر کتاب خودزندگی‌نامه جو برینارد به یاد می‌آورم و شعر هفت‌پیکر، موقتی بودن حافظه را از طریق سه داستان عاشقانه می‌کاود که سه صدای ناشناس آن‌ها را روایت می‌کنند. در هر برداشت بلند فیلمساز به کسی گوش می‌کند که خاطره‌ای فراموش‌نشدنی را از داستانی عاشقانه برای او تعریف می‌کند؛ هر دوی آن‌ها بیرون از کادر هستند. خاطرات صمیمانه و ماده‌ی شکننده‌ی فیلم آنالوگ ما را در مقابل انگاره‌ی گریزان زمان قرار می‌دهد.