می‌خواستم سمبل‌هایی از تصاویر مجسمه‌وار شدیداً انعطاف‌پذیر بسازم. ریشه‌شناسی کلمه‌ی سمبل (sumbállō) در یونان باستان مرا به این‌جا می‌رساند:
«من سرهم می‌کنم، به هم می‌آمیزم، مقایسه می‌کنم، مطابقت می‌دهم، جمع می‌بندم، به نتیجه می‌رسم»

در این دوران عدم قطعیت مفرط، ما باید چیزهای زیادی را درک و پردازش کنیم. انعطاف‌پذیری جسمانی و عاطفی ما در دوران قرنطینه آزمایش می‌شود. چطور می‌توانیم صدای‌مان را به جایی برسانیم؟ حالا چه باید بگوییم؟ بدترین سناریوهای ممکن، شایعات و موضوعات نیمه‌واقعی را در شبکه‌های اجتماعی می‌شنویم.
به نظر می‌رسد همه‌ی این‌ها یک پازل تصویری پیچیده است که سردرآوردن از آن آسان نیست.

زبان کرخت و بی‌حسی که به آرامی در مقابل دوربین من یخ‌زدایی می‌شود، شکمبه‌ای کاملاً یخ‌زده که قادر به هضم احساسات نیست و گوش‌هایی به سردی یخ، ترکیب نهایی را شکل دادند.
در حالی‌که در آستانه‌ی میان انزجار و زیبایی، خیر و شر یا آگاهی و انکار در گشت‌وگذار بودم، انگاره‌های بی‌شماری از فرم و محتوا به ذهنم رسیدند.

پیتر گارموش (م. ۱۹۷۴، گراتس، اتریش) با اشتیاق به آزادی در جنوب اتریش بزرگ شد و خانه را ترک کرد تا در دانشگاه گراتس در رشته‌ی تاریخ هنر تحصیل کنم. دریافت مدرک عکاسی و رسانه از گرافیش در وین مسیر آموزشی او را تکمیل کرد. پس از کسب تجربه‌ی عکاسانه در زمینه‌ی مد، در سال ۲۰۰۶ تصمیم گرفت که کاملاً به حرفه‌ی هنری‌ متعهد باشد. او در وین اقامت دارد و همواره سفر می‌کند و یافته‌هایش را در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی به نمایش درمی‌آورد. گارموش اکنون ۶ سال است که مشغول کار بر روی پروژه‌های استودیو خود است. او فرمتی را ایجاد کرده‌ است که در آن از طریق برپا کردن یک فضای کاری با خروجی خلاقانه، با مکان‌های بیگانه مواجه شود و به بررسی این مکان‌ها و تبادل با آن‌ها بپردازد. او تاکنون پروژه‌های استودیو را در کامپالا/اوگاندا، قاهره/مصر و داکار/سنگال اجرا کرده‌ است. اولین کتاب او قرار بود با نام استودیو قاهره در اوایل سال ۲۰۲۰ منتشر شود، که یک ماه دیگر کار در قاهره لازم داشت و ناتمام ماند. گارموش هم‌اکنون در وین زندگی و کار می‌کند.