مجید بیگلری که همواره در فعالیتش رمزگان تصویری را از مخاطب پنهان کرده تا راه رسیدن به معنا پرفرازونشیب باشد، در «دوده، مه، خاک» هم رویکردی شبیه به مجموعه‌های قبل دارد. گویی با مهر و موم کردن اسناد قدیمی مهاجرت یک خانواده بر روی قوطی‌حلبی‌ها و نقشه‌های خیالی یک مأمن رویایی در غربت، دست به پرسش‌های تازه‌ای از مخاطب می‌زند.