نخست چشم‌ها هستند که «در معرض» شهر قرار می‌گیرند.چشم‌ها در برخورد با پوسته‌ی شهر، به بالا و پایین می‌نگرند و گاه خیره می‌شوند: گویی در برابر جداره‌های شهر در فضایی مبهم معلق‌اند.