امید مهدی‌زاده (م. ۱۳۶۲، تهران، ایران) تاکنون ۹ نمایشگاه انفرادی برگزار کرده و در بیش از ۳۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از ایران شرکت کرده است. مهدی‌زاده نفر برتر جشنواره عکس «هانس کریستین اندرسن»، آلمان، ۲۰۰۲، و نفر برتر عکاسی و طراحی پوستر جشنواره‌ی فیلم کوتاه وین، اتریش، ۲۰۰۶ است.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
قُبح
بی‌خردی زمان و مکان نمی‌شناسد؛ بی‌زمان و جهان‌شمول است. ویژه‌ی ملت یا طبقه‌ی خاصی هم نیست. از دیرباز مشکلی مزمن و همه‌گیر بوده است. بی‌خردی دو خصیصه‌ی اصلی دارد: یکی آن‌که معمولا حاصل طرح‌های عظیم نیست و دیگر آن‌که نتایج آن غالبا حیرت‌انگیز است. بی‌خردی سماجت در تداوم ماجراست. اگر ادامه دادن به زیان پس از آشکار شدن آن عملی غیرعقلانی است، پس گریز از عقل را باید خصلت سرآمد بی‌خردی شمرد.
نکته‌ی نگران‌کننده آن است که بی‌خردی‌ِ حکومت اثر بیشتر بر شمار بیشتر می‌گذارد تا بی‌خردی‌های فردی، از این‌رو حکومت‌ها وظیفه‌ی سنگین‌تری دارند که بر طبق عقل و خرد رفتار کنند. این درست، ولی بشر که از دیرباز به این امر آگاه بوده است، پس چرا همنوعان ما احتیاط به خرج نداده‌اند و حفاظی در برابر آن نیافراشته‌اند؟
برگرفته از کتاب تاریخ بی‌خِردی، نوشته‌ی باربارا تاکمن، برگردان حسن کامشاد