محسن رافعی (م. ۱۳۶۱، مشهد، ایران) دانش‌آموخته‌ی مقطع کارشناسی رشته‌ی مجسمه‌سازی و کارشناسی ارشد فلسفه‌ی هنر از دانشگاه هنر تهران است. او بعد از یک دهه فعالیت در زمینه‌ی طراحی و مطالعه درباره‌ی هنر کلاسیک، با برگزاری چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی طراحی، تحصیلات آکادمیک خود را در زمینه‌ی مجسمه‌سازی ادامه داد و با درک مختصات هنر معاصر، در روندی خاص و شخصی، به مجسمه‌سازی تعاملی و مخاطب‌محور پرداخت. آثار او بر اساس فضا، موقعیت و حضور مخاطب شکل می‌گیرد. رافعی تاکنون پنج نمایشگاه انفرادی برگزار کرده و آثارش در چندین نمایشگاه گروهی به نمایش در آمده است.

“نورخان”
[پاسیو] -فضایی نور‌گیر برای محیط داخلی که بوسیله آن می‌توان نور فضاهای بسته را افزایش داد و حرکت‌های بدنی ممتد و افقی را با حرکتی عمودی و خیالی تلطیف کرد- فضایی رو به بالا که هم‌جوار با نور و جریان هوا، اشتیاق مخاطب را به همراهی با خود، به اوج می‌خواند.
اکنون این امر خیالی بدل به تجربه‌ای واقعی می‌شود که در امتداد تجربه‌های قبلی این اتمسفر ادامه می‌یابد -رخدادهایی که در بستر زمان و این فضا شکل گرفته‌اند و تبدیل به بخشی از هویت این مختصات شده‌اند- مسیری پیچنده و بالارونده که تنهایی را نه از پس ویترین شیشه‌ای، بلکه با تجربه‌ی منحصربفرد، کامل و بدنی از زیستن رقم می‌زند.