معصومه مهتدی (متولد ۱۳۶۲، اصفهان، ایران) پس از اخذ مدرک دیپلم در رشته‌ی ریاضی و فیزیک برای ادامه‌ی تحصیلات دانشگاهی رشته‌ی نقاشی را انتخاب کرد و مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه آزاد اسلامی و کارشناسی ارشد را از دانشگاه الزهرا اخذ نمود. وی از سال ۱۳۸۷ تاکنون علاوه بر برپایی ۲ نمایشگاه انفرادی، در بیش از ۲۰ نمایشگاه گروهی از جمله هفتمین دوسالانه ی مجسمه سازی در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران و نمایشگاه بین المللی اکو آرت در موزه‌ی «قصر هنر» بوداپست شرکت کرده است. در اولین حضور جدی خود در عرصه‌ی نقاشی در دومین جشنواره‌ی هنرهای تجسمی دامون‌فر در سال ۱۳۸۷ از وی تقدیر شد و تا سال ۱۳۹۲ نقاشی را ادامه داد، ولی در پی توجه به زبان به عنوان عامل اصلی ارتباط به مطالعه در زمینه‌ی زبان‌شناسی پرداخت و با روی آوردن به مدیوم‌های جدید سعی بر آن داشته که قطعیت زبان و حواس پنجگانه را به چالش بکشد. مهتدی در تهران زندگی و کار می‌کند.

«واقعیت نموداری»

غالبا چنین می‌پنداریم که هر آنچه در معرض دید ما قرار می‌گیرد به ادراک در می‌آید بی‌آنکه به یاد بیاوریم عین همواره تا حدی مخلوق ذهن است و فراموش کرده‌ایم آنچه اهمیت دارد شیوه‌ای است که اذهان ما اشیاء را تعبیر و درک می‌کند، نه شیوه‌ای که اشیاء فی نفسه هستند. این جهان به عنوان موضوع حقیقت عملا به‌وسیله‌ی ساختارهای آگاهی‌ای که ما از آن داریم شکل می‌گیرد. در نتیجه نمی‌توانیم بدانیم که جهان به خودی خود چگونه است. آنچه به ادراک ما در می‌آید دارای واقعیتی نموداری است و نه واقعیت به خودی خود. هستی در این اثر، که به مثابه دنیایی بازتعریف‌شده است، کرانمند می‌شود و از سه چشمی قابل روئیت است. موضوع شناسایی در درون اتاقی که نمی‌توان به آن داخل شد قرار دارد. حقیقتِ دنیای محصورشده در داخل اتاق هرگز بر مخاطب آشکار نمی‌شود و نمی‌تواند به یقین بگوید کدام تصویر از سه تصویر متفاوتی که از هر چشمی می‌بیند واقعی است. مخاطب ممکن است همانقدر به حضور فیزیکی و حقیقی ابژه‌ها در داخل اتاق شک کند که به چگونگی نصب آن‌ها.