حمیدرضا آزاد (م. ۱۳۷۲، آمل، ایران) در سن هفت سالگی یادگیری نقاشی را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز نمود و تحصیلات هنری خود را با دیپلم و کاردانی گرافیگ آغاز کرد. سپس در سال ۱۳۹۱ وارد دانشگاه هنر تهران و مشغول به تحصیل در رشته‌ی نقاشی شد. در دوران دانشجویی علاوه بر پرداختن به نقاشی که هنوز یکی از دغدغه‌های اساسی اوست، سعی در تجربه‌ی ویدیو و چیدمان در محیط دانشگاه و به نمایش گذاشتن آن‌ها داشت. آثار آزاد عموما وقایع پیرامونش را بازگو می‌کند که به میانجی تاریخ و اسطوره، شمایل دیگری به خود می‌گیرند؛ روایت ها چندپاره و مرز میان الویت‌هایش محو و کمرنگ می‌شوند. از جمله فعالیت‌های هنری او می‌توان از چند نمایشگاه گروهی نقاشی و ویدیو یاد کرد. او در تهران زندگی و کار می‌کند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

تاریخ خلقت
داستان آفرینش میان اکثر ادیان مشترک است. روایت از دو بخش تشکیل شده که تقریبا معادل فصل‌های نخستین سِفر پیدایش است. در بخش نخست از سِفر پیدایش [نخستین کتاب عهد قدیم]، «الوهیم» [واژه‌ی عمومی برای خدا در کتاب مقدس] جهان را در شش روز می‌آفریند و سپس در روز هفتم استراحت می‌کند و آن روز را متبرک و مقدس می‌نماید. خدا با فرمان لفظی «باش!» می‌آفریند و پیشنهاد مقایسه با پادشاهی را می‌دهد که تنها کافی است سخن بگوید تا هر اتفاق که بخواهد روی دهد و عناصر کیهان را در حین آفرینش‌شان نام‌گذاری می‌کند.
خارج از محدوده‌ی الهیات، بودن در رأس هرمی این‌چنین قدرتمند، به‌قدری وسوسه‌انگیز است که شاید هنرمند را وادار به تولید فکر در این باب و باز تولید وضعیت یاد شده کند و خود را در نقطه‌ی مبدأ متصور شود؛ هرچند پرداختن به داستانی از این جنس همیشه قدری آغشته به انتزاع است. در اثر حاضر جهانی که می‌تواند حوزه‌ی پادشاهی هنرمند باشد دو در ورودی دارد: درب بالا به منزله‌ی پنجره‌ی آسمان و درب پایین به عنوان ورودی زمین استفاده می‌شود که هر دوی آن‌ها نیمه‌مسدود هستند و حجم وسط که در حریمی مشخص قرار دارد (ماده‌ی تاریک) جوهره‌ی مورد نیاز آفرینش است.