حسن ایازی (م. ۱۳۶۶، مشهد، ایران) فارغالتحصیل کارشناسیارشد ارتباط تصویری از مؤسسهی آموزش عالی فردوس مشهد است. او تاکنون در چند نمایش گروهی شرکت کرده است. ایازی در تهران زندگی و کار میکند.
«داخلی»
آغاز شکلگیری این مجموعه نتیجهی مواجهه و برخورد اتفاقی من با نمونههایی از مولاژ بدن انسان در آزمایشگاه یک مدرسه است. معتقدم فضای داخلی آزمایشگاه علمی، جهانی آمیخته از گذشته و آینده است. مولاژها کیفیتی دوگانه دارند: مجسمههایی که هم ماهیتی علمی و آموزشی دارند و هم کیفیتی خیالی و هنری. علمی بودنشان حاصل کاربرد و زمینهی استفادهی آنها است و کیفیت خیالی و هنری آنها نتیجهی ارجاعاتی است که به بدن انسان و بازنمایی آن در سنتهای تاریخی فرهنگ غرب میسازند. به باور من این کیفیات دوگانه، آزمایشگاه را تبدیل به محل برخورد و گفتوگو میان کهنه (ایدهها و سؤالهای قدیمی و ریشهدار) و نو (ابزار، تکنولوژی و دانش جدید) کرده است. در مجموعهی پیش رو، که پایان آن بسته نشده، تلاش کردهام تا این کیفیتهای دوگانه و متناقض حول مفهوم بدن انسان و رابطهی آن با ابزار و نگاه علمی را مبنای ساختن تصویر قرار دهم. در این مسیر، از جهت شیوه و رویکرد تصویری، متأثر از جریانهای نقاشی فیگوراتیو معاصر و نیز جریان هنری قرن بیستمی آلمانی با عنوان «عینیت نو» هستم.