(لَثه)
وقتی این کلمات را می‌نویسم و این جمله‌ها ساخته می‌شود، فقط دارم به لذت نوشتن فکر می‌کنم، نه پیدا کردن معنی کلمات کنار هم.
و بعد کاملن اتفاقی ممکن است لذت من از نوشتن؛ کلمات من، جملات من معنایی را پیدا کند که تو فکر می‌کنی!
/آن معنا برای من بی‌معنی ‌ست/
شبیه جمله‌ی: *کبابی حاج عبدالله با مدیریت فضل الله بخشی*
که به نستعلیق نوشته می‌شود و به دیوار خانه‌ی یک خانواده‌ی ژاپنی نصب می‌شود. معلوم است که ما ایرانی‌ها هیچ‌وقت چنین جمله‌ای را به دیوار خانه‌مان نمی‌زنیم. چون پیش از درک لذت خط‌ نستعلیق: (پیچش‌ها، زوایا، انحنای حروف، نسبت‌ها و کشیدگی‌های زیبایش)، معنای کلمات، مخل لذت‌بردن از انتظام رسم‌الخط نستعلیق می‌شود.
شاید بتوان این‌طور گفت:
خط نستعلیق یک نظام زیبایی‌شناسانه است
برای کسانی که فارسی نمی‌دانند.