محمود بخشی سال‌ها پیش شروع به ساخت تندیس‌هایی از لوگوهای اداره‌ها و سازمان‌های دولتی می‌کند. این تندیس‌ها با بی‌اعتنایی به کمال‌گرایی‌های مرسوم در مجسمه‌سازی ساخته می‌شدند.
پاییز ۱۳۹۸ محمود بخشی در پرفورمنس «ماهیگیری» در پردیس تئاتر تهران (در جنوب شرقی تهران و نزدیک به فرهنگسرای خاوران)، به کمک قلاب یک جرثقیل، اجزای ستونی را که با زواید و بقایای آثار گذشته‌ی خود ساخته جابه‌جا می‌کند تا بنای یادبودی از قراضه‌های چوبی و فلزی باقیمانده کارگاهش بسازد. طی فرایند اجرا، این قطعات به هم متصل و در حجمی استوانه‌ای فرو برده و غسل داده شدند و سوار بر هم ستونی با ظاهری پیش‌بینی‌نشده از هشت قطعه‌ی دو متری ساختند.
قسمتی از این ستون ۱۶ متری در حیاط ورودی نمایشگاه برپا شده که مانند «میل» با فضای شهر تعامل و مخاطب را راهنمایی می‌کند و مابقی اجزا به طور پراکنده رها شده‌‌اند. فیلم مستند شکل‌گیری این پروژه در طبقه اول ساختمان همراه با پخش پادکست L-side که به صورت اتفاقی انتخاب شده است، نشان داده می‌شود. عنوان این پروژه از ترانه «وقتی بزرگتر بودم» بیلی آیلیش الهام گرفته شده است.