هر آدمی درخت خودش را دارد و هر درختی آدم خودش را می‌سازد و این‌طور است که ما با‌ درخت یا درخت‌های‌مان آشیانه‌ می‌سازیم.
هیچ درختی شبیه به درخت دیگر نیست. آشیانه‌‌ها سر‌گذشت و سر‌نوشت‌ خاص خودشان را دارند. هر آن‌چه می‌گوییم، می‌نویسیم و ثبت یا نقاشی می‌کنیم جدا از شرایطی که بر سر خودمان یا درخت‌مان رفته نیست.
از گذشته گفتن و ساختن شرایط جدید دشوار است. زمان و مکانِ گذشته ازدست‌رفته است. و همه چیز مثل طبیعت تغییر می‌کند.
طبیعت غیر قابل پیش‌بینی ‌و بی‌فکر است و به حرف کسی یا چیزی گوش نمی‌دهد و کار خودش را می‌کند و همین خودسری اوست که موضوع‌ها، قصه‌ها و تاریخ‌ها را می‌سازد. گاه این اتفاقات به‌قدری بزرگ می‌شوند که به چیزی بیشتر از یک رویا نیاز است، آن هم رویاهایی که به وضوح ترسیم نشده‌ باشند.