فوتوگرام عکسی است که در آن از دوربین استفاده نمی‌شود و اشیا مستقیما روی سطوح حساس‌ به‌ نوری مانند کاغذ‌عکاسی قرار گرفته، سپس به آن نور تابانده می‌شود. گاهی این تکنیک، «عکاسی بدون دوربین» نامیده می‌شود. نخستین عکس‌های ثبت‌شده همین فوتوگرام‌ها بودند. «ویلیام تالبوت» این آثار را که از طریق قراردادن برگ‌ها، گل‌ها و دیگر اُبژه‌ها روی کاغذ حساس و سپس در معرض نور خورشید، به وجود می‌آمد، «طراحی‌های فوتوژنیک» نامید. تصاویر خلق‌شده، اشکال سفید سیلوئت با پس زمینه‌ی سیاه بود. فوتوگرام در قرن بیستم توسط هنرمندانی چون «من‌ری» برای عکاسی هنری مورد استفاده قرار گرفت. او این تکنیک را «ریوگرافی» نامید.
«بلکوگرافی» شیوه‌ای ابداعی براساس تلفیق تکنیک شابلون زنی و ریوگرافی است که در آن از شابلون به معنای رایج در این تکنیک استفاده نمی‌شود. اشیای موردنظر بر روی سطح بوم (یا کاغذ) سفید قرار می‌گیرد و رنگ سیاه به صورت عمودی بر سطح بوم اسپری می‌شود. نتیجه تصویری است که به صورت مثبت و منفی با کنتراست شدید تاریک و روشن ایجاد می‌شود. در پایان «بلکو‌گرافی»، اجسام قرارگرفته بر سطح بوم به رنگ روشن (سفید) و بخش‌های منفی به رنگ تیره (سیاه) اتفاق می‌افتد. بنابراین تصاویر در این شیوه از تاثیر غیرمنتظره (به نسبت فشار واردشده به سیلندر اسپری) و کنتراست شدید سیاه و سفید، خلق می‌شوند.