آذین ذوالفقاری (م. ۱۳۶۱، نیشابور، ایران) دانش‌­آموخته­‌ی مقطع کارشناسی‌­ارشد نقاشی از دانشگاه هنر تهران است. آثار او تاکنون در چند جشنواره و نمایشگاه گروهی به نمایش درآمده است. دوالفقاری در کرج زندگی و کار می‌کند.

«تراکم»

خانه برخلاف وضوح عینی و چهارچوب ساده‌­اش، تصوری مشکوک و مفهومی لغزنده است که در قالبی فیزیکی نمی­‌گنجد و بعید نیست مانند ساختاری ارگانیک، پیوسته در حال تغییر باشد. آیا شده مثلا گاهی دیوارها خودبه‌­خود رنگ عوض کنند یا تا مرز خفگی و خفقان فشرده شوند؟ یا گاهی سقف ارتفاع کم کند و هوای خانه راکد و سنگین شود؟ این­ها همه با نوعی از وهم و هذیان می‌­آمیزد که مربوط به حال و هوای روانی آدمی است، آن­گونه که محدودیت‌ها را می­‌پذیرد و تسلیم می‌­شود، از چشم­‌انداز یک پنجره که با کشیدن پرده‌­ای روز را به شب بدل می­‌کند. چشم‌­اندازی که افق دید محدودی دارد، نمای بنایی که قرار است بافت کلی شهر را برای تو تداعی کند که شهر همین است که می­‌بینی: تخت و مسدود، بی­‌آن­که عمق میدانی داشته باشد. این محدودیت دید به­‌طرز شگفت‌­آوری فضای باز را بسته، محو، محدود و قابل سکونت کرده است.