سیدمحمد مساوات «شادی حاد» را به زمانه‌ای نسبت می‌دهد که در آن اثرگذاری واقعیت‌های عینی و تصاویر رُک از جریان‌های روز دنیا به حدی افزون شده که کم‌تر جایی برای هنر اعتراضی و کنایی باقی می‌ماند. مساوات مجموعه‌ی «شادی حاد» را با همان شیوه‌های مرسوم خودش در رنگ‌گذاری و اختلاط رنگ آفریده و بیانش را بیش از پیش استعاری کرده است. نمایش گزافه‌گویانه‌ی گل و شادی و فرح در این مجموعه، نقطه‌ی مقابل انبوه درد و رنج دنیای روزمره‌ی بیرونی است.