گالری محسن خرسند است که آثار سه تن از خوش‌آتیه‌ترین عکاسان جوان امروز تهران ـ مهدی عبدالکریمی (م. ۱۹۸۶)، مهرداد افسری (م. ۱۹۷۷) و علیرضا فانی (م. ۱۹۷۵) ـ را به‌عنوان قسمتی از مشارکتش در افتتاحیه‌ در بخش اصلی (غرفه‌ی د.11) فوتوفر شانگهای از نهم تا یازدهم سپتامبر ۲۰۱۶ نمایش دهد. این نمایشگاهِ سالانه که به هنر عکاسی و تصاویر متحرک اختصاص دارد توجه مجموعه‌داران آسیا و اقیانوسیه تا اطراف اقیانوس آرام را به خود جلب می‌کند.
مجموعه‌ی «در میان بزرگراه‌ها» (۲۰۱۶) از مهدی عبدالکریمی، جامعه را به‌عنوان پدیده‌ای غیرطبیعی‌ که پیوسته در حال کشمکش با خود و طبیعت است مورد بررسی قرار می‌دهد. عبدالکریمی در عکس‌های توپوگرافیکی که در ابعاد بسیار بزرگ و به‌مانند آثار مجسمه‌سازی ارائه شده‌اند جنبه‌های فرمی عکاسی را تجربه می‌کند.
مهرداد افسری در آثارش بر معنای زندگی تمرکز می‌کند. افسری با به‌کارگیری تکنیک‌های جدید و قدیمی عکاسی ـ از پروژه‌های پولارویدی پیشینش گرفته تا ادای دین احساسی اخیر او به مادربزرگ درگذشته‌اش ـ بینندگان را به مذاکره‌ای بین گذشته و حال و تاریخ فردی و جمعی برمی‌انگیزد. هم‌چنین هنرمند طی چندین سال مناظر را از طریق روند عکاسانه‌ای بررسی کرده که خود آن را «مکاشفه‌ی بصری اندیشه» توصیف می‌کند. او در مجموعه‌ی «سال‌های ابدی» (۲۰۱۶) عکس را به مثابه یک فرم ناب در نظر می‌گیرد، تصاویری می‌آفریند که روی مرز انتزاع قرار دارند و این پرسش را طرح می‌کند که یک عکس چه‌چیز را از خود منتقل می‌کند. این تصاویر برای افسری مطالعه‌ای کاوشگرانه‌اند در باب هم‌زیستی زهد و زیبایی.
«کویر مصنوعی، دریاچه‌ی مصنوعی» (۲۰۱۶) اثر علیرضا فانی مجموعه‌ی عکسی است که تاثیر فاجعه‌بار انسان بر محیط طبیعی را بررسی می‌کند. یکی از تصاویر این مجموعه منظره‌ای است از پیرامون دریاچه‌ی مصنوعی کهریزک در جنوب تهران. دریاچه کمتر از نیم قرن پیش و در نتیجه‌ی ضایعات انسانی شکل گرفته است. روزانه حدود هفت هزار تن ضایعات شهری به این منطقه سرازیر می‌شود و فروشست با گذر زمان این دریاچه را اسیدی کرده است. فانی در تصویری دیگر دگردیسی متضاد دریاچه‌ی ارومیه را ثبت می‌کند؛ تبدیل یک پهنه‌ی آبی شمایل‌وار در اساطیر ایرانی به یک کویر نمک در وضعیت فعلی.
هر سه هنرمند رابطه‌ی نوع بشر را با طبیعت در نظر داشته‌اند و توجه ما را به مناظر و جایگاه ما در آن‌ها جلب می‌کنند.