بامداد امین‌زاده (م. ۱۳۷۰، تهران، ایران) دانش‌آموخته‌ی کارشناسی معماری از دانشگاه آزاد و کارشناسی ارشد عکاسی از دانشگاه هنر تهران است. او در طول فعالیت خود علاوه بر استفاده از رسانه‌ی عکاسی بر بیان نحوه‌ی مواجهه‌ی خود با جهان، عمده‌ی فعالیتش را معطوف به مباحث نظری در حوزه‌ی هنر کرده است. او تاکنون در چندین نمایشگاه از جمله نمایشگاه «خانه» گالری جرجانی، ۱۳۹۷، «روایت‌هایی از تهران» گالری شلمان، ۱۳۹۶ و جشنواره‌ی «نقره»ی دانشگاه هنر شرکت کرده است. او همچنین از سال ۹۶ به عنوان منتقد تجسمی با مجله زرد، تندیس و چندین سایت اینترنتی همکاری می‌کند.

«فروپاشی نهایی یک دروغگوی بی‌استعداد»

کشف معنا، به سان قدم زدن در هزارتویی تاریک که هر لحظه به‌واسطه‌ی نوری قسمی از آن روشن می‌شود و دوباره به تاریکی فرو می‌رود، کار دشواری است. فهم ماهیت این هزارتو در گرو شناخت زمینه و زمانه ی آن است که به ما می‌آموزد معنا فراورد‌ه‌ی متن‌ها و زمینه‌های زبانی دیگر است. مجموعه‌ی حاضر با نام «فروپاشی نهایی یک دروغگوی بی‌استعداد» با انتخاب پلان‌های از فیلم «هشت و نیمِ» فلینی، که موجب پرتاب شدنم به جهان ادبیات شده است، برآن است پیشروی مداوم گذشته به زمان حال را به تصویر کشد. این مجموعه با بهره‌گرفتن از مفهوم زمان، برداشت خود را از یکی از شخصی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما در نسبت مستقیم با جهان ادبیات به تصویر می‌کشد که در آن تنوعی از زیرنویس‌ها که هیچ‌یک ارتباطی با دیالوگ‌های اصلی فیلم ندارند در هم می‌آمیزند و برخورد می‌کنند. این ویژگی امکانی را برای مخاطب فراهم می‌آورد که نمونه‌هایی از عبارت‌های بازتفسیرپذیر را به جای زیرنویس‌های فیلم قرار دهد که باید به‌گونه‌ای انفعالی خوانده می‌شد. این خوانش جدید سبب می‌شود فیلم «هشت و نیم» از بافتار اصلی خود فاصله گیرد و هر لحظه به‌واسطه‌ی قرار گرفتن در افق‌های جدید، کثرتی از معانی را نمایش دهد.