سورنا زمانی متولد ۱۳۶۹ تهران است. او کارشناسی نقاشی را از دانشگاه هنر و معماری دانشگاه آزاد دریافت کرده و عضو پیوسته‌ی انجمن هنرمندان نقاش ایران است. زمانی تا‌کنون ۲ نمایشگاه انفرادی برگزار کرده و در ۱۲ نمایشگاه گروهی شرکت کرده است.

«چشم‌اندازها»

بعضی از موضوعات به اندازه‌ای بزرگ و دست نیافتنی هستند که وقتی انسان با تمام بینش و دانشش در مقابل آن‌ها قرار می‌گیرد، چاره‌ای جز سر خم کردن نخواهد داشت. طبیعتی که هر جزء آن به اجزای کوچکتری تبدیل می‌شود، که هر کدامشان خود می‌توانند به اندازه‌ی تکرار چرخه‌ی هستی برای بشر پر اهمیت باشند. گاهی انسان با تمام دانایی‌اش بسیار ساده و سهل‌انگارانه از کنار موجودیتی به این وسعت می‌گذرد، و علاوه بر گذشتن‌اش در راستای نیستی آن زندگی می‌کند. در هر صورت مدام در حال بهم زدن تعادلی است که سالیان سال پایدار بوده ــ حتی قبل از دایناسورها. فقط کاش می‌شد بدون کوچک‌ترین دخل و تصرفی از حیات هیبتی چنین بزرگ لذت برد. بسیاری از ما این ضرب‌المثل آمریکای جنوبی را شنیده‌ایم که «انسان زمین را به ارث نبرده است، بلکه از فرزندان‌ش به امانت گرفته».
درباره‌ی کار‌ها باید بگویم که این‌ها فقط به تصویر کشیدن شکوه و عظمتی است که من طی شروع و اتمام این مجموعه در آن حضور داشتم. حضور فیزیکی من در طبیعت باعث شد که با جاگذاری فرمال رنگ‌ها سعی کنم تا حسِ غریب بودن انسان را در محیطی القا کنم که سرشار از خلوص و دست‌نخوردگی است. به این منظور فقط هدف این بود که وجود چنین تعادل پیچیده‌ای را با نهایت سادگی منتقل کنم که فقط بخش بسیار کوچکی از چنین نظم ارگانیکی باشد که ما سالیان سال خواسته و یا ناخواسته سعی بر تخریبش داشته‌ایم. البته که رنگ‌ها با سلیقه و انتخاب من روی بوم شکل گرفته‌اند، اما انتخاب رنگ چیزی بود که طبیعت آن را در انعکاس کوه‌ها و دشت‌هایش تا همیشه در ناخودآگاهم شکل داد و باعث شد همیشه این را بدانم که سبزی که در درخت، آبی که در آب و زردی که در برگ است، همیشه دست‌نیافتنی باقی خواهد ماند. باشد که زودتر به از میان رفتن‌اش دامن نزنیم.
سورنا زمانی
۱۳۹۵