ساسان ابری «واژگون» را در ادامهی مجموعهی «یکشنبهها» با نگرشی دیگر آفریده است. گلهای وارونبخت این مجموعه برخلاف «یکشنبهها» سرزندگی و طراوت خود را باخته، از زندگی جمعی جدا افتاده و به تنهایی بر بستر سیاه تصویر نشستهاند. اینبار بافت نرم و آبرنگگونه جای خود را به بافتی خشن و تندوتیز داده است.