شهرت وفا بلال در برانگیختن گفت وگو درباره‌ی سیاست بین‌المللی و تکاپوهای داخلی به‌واسطه‌ی پروژه‌های پرسروصدا و تکنولوژی محور است که در آن ها فنّاوری روباتیک، اینترنت و فوتوگرافیک موبایل مپینگ به کار گرفته شده. آثار او دائماً تحت تاثیر تجربه‌ی فرارش از وطن خود، عراق و زندگی هم‌زمان در دو جهان قرار دارد ـــ خانه‌اش «منطقه‌ی امن» ایالات متحده و آگاهی-اش از «منطقه‌ی درگیری» در عراق است. بلال با آگاهی از گسست ناشی از زندگی در منطقه‌ی امنی که فرسنگ‌ها دورتر از آسیب-های شدید روانی منطقه‌ی درگیری قرار دارد، مخاطبین‌اش را به مشارکت فعالانه در واقعیتی وا می‌دارد که خود بر اساس این تجربیات مستقیم به دست آورده است. بدین ترتیب، آثار بلال بیش از آنکه مواجهه باشد به یک لنز شبیه است، چراکه هنرمند داستان خود را عرضه می‌کند تا بازگو شود، مورد بحث قرار گیرد، پخش شود و وارد آگاهی فرهنگی شود که نسبت به خشونت و واقعیت جنگ بی‌تفاوت شده و حساسیت خود را از دست داده است.
پروژه‌های بلال در خدمت ایجاد چارچوب‌های تعاملی بوده‌اند که هم فضاهای رسمی و فضاهای غیررسمی، از موقعیت فضایی گالری گرفته، تا بدن خود او، تا چت روم‌های اینترنت را در بر می گیرد. پروژه‌های او که مورد استقبال منتقدین قرار گرفته عبارتند از: The 3rd I (2010-2011)، که در آن بلال دوربینی را طی یک عمل جراحی در پشت سر خود تعبیه کرد تا به طور همزمان و شبانه‌روزی تصاویری را روی وب منتشر کند؛ در …and Counting (2010) بلال پشت خود را با صدهزار نقطه به ازاء هر عراقی و آمریکایی کشته شده، به شکل نقشه‌ی عراق خالکوبی کرد؛ در تنش داخلی (2007) او به مدت یک ماه خود را در یک گالری در شیکاگو در موقعیتی قرار داد که مردم می‌توانستند با تفنگ پینت‌بال از راه دور به او شلیک کنند. شیکاگو تریبیون او را هنرمند برگزیده‌ی سال 2008 معرفی کرد و تنش داخلی را «یکی از تند و تیزترین آثار هنر سیاسی» خواند «که نظیرش را مدت‌ها ندیده بودیم».
پروژه‌های بلال در مجموعه‌های بزرگ عمومی از جمله متحف: موزه‌ی هنرهای مدرن عرب، قطر؛ موزه‌ی عکاسی معاصر، شیکاگو؛ موزه‌ی هنر میلواکی؛ و موزه‌ی هنر لس‌آنجلس کانتی، کالیفرنیا ارائه شده است. او به‌طور گستره‌ای در گالری‌ها و موسسات مختلفی در اقصی نقاط جهان، من‌جمله ایالات متحده، تایلند، عراق، انگلستان، دبی، لبنان، فرانسه و آلمان نمایشگاه برگزار کرده است و در هیئت‌های علمی بیش از بیست دانشگاه و موسسه‌ی مهم جهانی از جمله تِیت مدرن، انگلستان؛ دانشگاه هاروارد؛ دانشگاه استنفورد؛ موزه‌ی هنر و طراحی؛ انجمن جهانی هنر، قطر؛ و بینااجتماع هنرهای الکترونیک، ترکیه خدمت کرده است. آثار او در نشریات مهمی مانند آرت‌نیوز، آرت این آمریکا، نیویورک تایمز، وال استریت جرنال و نیوزویک مورد نقد و بررسی، و کتاب‌اش تحت عنوان به یک عراقی شلیک کن: هنرها، زندگی و مقاومت زیر اسلحه که در سال 2008 منتشر شده، مورد استقبال منتقدین قرار گرفته است.
بلال از دانشگاه نیومکزیکو فارغ‌التحصیل شد و سپس موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد هنر از مدرسه‌ی موسسه‌ی هنر شیکاگو شد. او اکنون در نیویورک کار و زندگی می‌کند و به عنوان استادیار در مدرسه‌ی هنر تیشِ دانشگاه نیویورک مشغول فعالیت است.